โลกนี้ที่เราอยู่มาชั่วชีวิตอย่าคิดว่า “เรารู้จักดีแล้ว”
ที่ผ่านมาเราศึกษา เรารู้วิทยาการใหม่ๆ แต่..ที่เรายังไม่รู้จักคือ “คน” คนที่เรารู้จักชื่อ จำหน้าได้ พูดคุยกันอยู่ทุกวัน แต่ที่เราไม่รู้คือ “รู้ใจ”
ท่านเชื่อไหม ? ความรู้รอดปลอดภัยทุกวันนี้ที่เราจะเอาตัวรอดได้ คือ “ความรู้เท่าทัน”
มหามิตรอาจจะชี้นำวิถีใหม่ๆให้เราศรัทธา แต่ขณะเดียวกันสอนให้เราเกลียดชังในวิถีเก่าและมองว่าวิถีเก่าคืออุปสรรคในการพัฒนา
ในที่สุดด้วยความศรัทธาในวิถีใหม่ เราก็ทำลายวิถีเก่าเพื่อตนเองจะได้ชื่อว่าเป็น “คนรุ่นใหม่”
มีคำถามว่า “เราจะอยู่อย่างไรในสังคมที่หลากหน้า - หลายวิถี?”
ทำไมเราไม่ลดความทะยานอยากเป็น “เราไม่ต้องการอะไร” ในเมื่อเรามีดีอยู่กับตัว
ชาวโลกอยากจะเป็นเช่นคนไทย ถึงกับอยากจะมาอยู่เมืองไทย
เขาจะยกย่องเรา...เรายินดี แต่เราจำต้องสงวนพื้นที่ เพื่อรักษาความเป็นไทยไว้เพื่อคนที่ภักดี และ มีศรัทธาที่ไม่เป็นภัยกับเราเป็นอันดับแรก
เราสงวนพื้นที่ไว้ให้คนไม่โลภ ไม่รุกรานเรา รู้จักอยู่อย่างพอเพียงตามที่....พ่อหลวงเคยสอนเรา
เราจะสร้างลูกหลานให้ภูมิใจในคุณธรรม ภูมิใจในความเป็นไทย ภูมิใจในบรรพบุรุษของเรามากกว่าภูมิใจในลาภยศ
ผู้ที่อยู่กับเราต้องรู้จักและเคารพในบรรพบุรุษของเราเช่นเดียวกับเรา
เราจะสอนให้ลูกหลานเรารู้เท่าทันภัยผู้ไม่หวังดีซึ่งอยู่ใกล้ตัว รู้จักคุณค่าของความเป็นไทย จึงจะเรียกว่า “เราอยู่เป็น”
เมื่อใดที่เรา “รู้ทัน อยู่เป็น” เราจะมองอเมริกามหาอำนาจเป็นแค่ตัวตลก อเมริกาเองมีปัญหามากมายที่ไม่แก้ไขปัญหาของตน แล้วยังไปรุกรานชาวบ้านอีก อย่างนี้อเมริกาจะแพ้กรรมที่ตนเองก่อ
ความประพฤติเช่นนี้ “เทวดา มนุษย์และสรรพสัตว์ที่ไหนจะมีความรักและเมตตาให้?”
เมื่อ “เรารู้ทัน เราอยู่เป็น เราจะพาชาติ พาลูก-หลานของเราให้รอดปลอดภัย” เพื่อชาติพันธุ์ของเรา
จำนวนผู้เข้าชมหน้านี้ :
